Alfonso o gece bir rüya gördü.
Rüyasında kırık bir sandaldaydılar. Sanki bir gemi kazasından kurtulmuşlardı ve uzun zamandır sandalın içindeydiler. Üstelik kürekleri de yoktu.
Uçsuz bucaksız okyanusun ortasında; bitkinliğin ve susuzluğun etkisiyle çoğu zaman bilinçlerini kaybediyorlar, sözleri anlaşılmaz sayıklamalara dönüşüyordu.
Bu bilinç kayıplarının birinde Alfonso, rüya mı yoksa gerçek mi olduğunu hatırlamadığı bir şeyler yaşadı. Sandalda neredeyse baygın haldeydi ve su istiyordu.
O, susuzluktan ölmek üzere olan Alfonso'nun dudaklarını deniz suyuyla ıslatıyor, yudum yudum içiriyor, sonra da ölmeyecek kadar kendisi içiyordu.
Güneş, sessiz bir şahit gibi olan biteni izliyor, kara hala görünmüyordu.
Jose Benito Saute
Deniz Hikayeleri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder